بیدل دهلوی

آیینه بر خاک زد صنع یکتا تا وانمودند کیفیت ما بنیاد اظهار بر رنگ چیدیم خود را به هر رنگ‌کردیم رسوا در پرده پختیم سودای خامی چندان‌که خندید آیینه بر ما از عالم فاش بی‌پرده گشتیم پنهان نبودن‌، کردیم پیدا ما و رعونت‌، افسانهٔ کیست ناز پری بست‌گردن به مینا آیینه‌واریم محروم عبرت دادند ما را چشمی‌که...