-
- ارسالات
- 56
-
- پسندها
- 178
-
- دست‌آوردها
- 33
(به ترتیب اولویت بر اساس: 1- «دستور خط فارسی» مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسی و 2- «نگارش و ویرایش» احمد سمیعی)
ردیف | موضوع | درست | نادرست |
| 1 | علامت نقل قول (SHIFT+K/L) | «--» | "—" |
| 2 | ّ (تشدید) گذاشتن تشدید همیشه ضرورت ندارد مگر در جایی که موجب ابهام و التباس شود که یکی از مصادیق آن هم‌نگاشتهاست: معین/معیّن؛ علی/علّی؛ کُره/کُرّه؛ بنا/بنّا (SHIFT+F) | ||
| 3 | ء (همزه) در کلمات فارسی به کار نمی‌رود ولی در کلمات عربی علامت آن را حتماً به کار ببریم. (SHIFT+N/M/V) | جرئت مسئول مسئله هیئت نشئت مبدأ منشأ شئون رؤسا | جرأت مسؤول مسأله هیأت نشأت مبداء منشاء |
| 4 | اً – اٌ - اٍ (تنوین) در کلمات فارسی به کار نمی‌رود، ولی در کلمات عربی، حتماً آورده شود. (SHIFT+Q) | گاهی تلفنی دوم، ثانیاً سوم، ثالثاً خواهش می‌کنم، لطفاً ناچار مشارٌ‌الیه مضافٌ‌الیه | گاهاً تلفناً دوماً سوماً خواهشاً ناچاراً |
| 5 | ابن/ بن بین دو اسم خاص هر دو صحیح است | حسین‌بن علی‌حسین ابن علی | |
| 6 | ات (علامت جمع عربی) را نباید در کلمات فارسی استفاده کرد.، استثناء: سبزیجات | گزارشها پیشنهادها گرایشها کارخانه‌ها سفارشها فرمایشها سبزیجات باغات | گزارشات پیشنهادات گرایشات کارخانجات سفارشات فرمایشات سبزی‌ها باغها |
| 7 | آن همیشه جدا نوشته می‌شود مگر: آنها، آنجا، آنکه، بدان، آنچه، وانگهی | آن (کسی) که چنان‌که | |
| 8 | این همیشه جدا نوشته می‌شود مگر: اینها، اینجا، اینکه، بدین | از این رو | ازینرو |
| 9 | ای (حرف ندا) همیشه جدا از منادا نوشته می‌شود: | ای‌خدا ای‌که | |
| 10 | ب زینت، نون نفی، میم نهی بر سر افعالی که با الفِ مفتوح یا مضموم آغاز می‌شوند | بینداز نیفتاد میفکن | بیانداز نیافتاد میافکن |
| 11 | به همیشه جدا نوشته می‌شود مگر: 1- هنگامی که بر سر فعل و مصدر و ترکیبات این عناصر بیاید: بگفتم، بروم، بنماید، بخوان، بساز، بسازبفروش 2- بدین – بدان – بدو - بدیشان 3- هرگاه صفت بسازد: بخرد، بسزا، بشکوه، بهنجار، بنام، بجا، (ولی در موارد دیگر جدا نوشته می‌شود: به قاعده، به اسلوب) 4- در ترکیب‌های قالبی عربی: بلافصل، بلاعوض، بلاحساب، بعینه، قائم بأمرالله | به‌اصطلاح جا‌به‌جا رو‌به‌رو سر‌به‌سر خود‌به‌خود به‌تنهایی به‌ویژه به‌خصوص به‌دلیل به‌علت به‌صورت به‌وجود به‌سرعت به‌طور به‌خاطر به‌راحتی به‌کار بردن به‌دست‌آوردن به‌سربردن | باصطلاح جابجا روبرو سربسر خود بخود بتنهایی بویژه بخصوص بدلیل بعلت بصورت بوجود بسرعت بطور بخاطر براحتی بکار بردن بدست آوردن بسر بردن |
| 12 | بی همیشه جدا از کلمه پس از خود نوشته می‌شود، مگر آنکه کلمه بسیط‌گونه باشد، یعنی معنای آن دقیقاً مرکب از معانی اجزای آن نباشد: | بیشک بیگمان بیخرد بیهوده بیسواد بیکار بینهایت بیزار بیداد بیگانه بیراه بیخود بیچاره بینوا بیجا | بیشک بیگمان بیخرد بیهوده بیسواد بیکار بینهایت |
| 13 | ه در کلمات عربی استفاده می‌شود (SHIFT+Z) با فونت TIMES NEW ROMAN | دایره‌المعارف، صلوه، مشکوه، لیله‌القدر، ثقه‌الاسلام، طرفه‌العین، حجه‌الاسلام، آیه‌الله، زکوه، کامله‌الوداد، لیله‌القدر، ، | |
| -ی (نشانه الف کوتاه) در کلمات عربی موجود در فارسی استفاده می‌شود | موسی، عیسی، یحیی، طوبی، کبری، مرتضی، مصطفی، مجتبی، الی، علی، حتی، اولی | ||
| 14 | -تر/ -ترین به غیر از بیشتر/ بیشترین، کمتر/ کمترین، بهتر/ بهترین، مهتر، کهتر باقی جدا نوشته می‌شود. | بیشتر کمترین مهمتر | بیشتر کمترین مهمتر |
| 15 | چه جدا از کلمه پس از خود نوشته می‌شود، مگر در: چرا، چگونه، چقدر، چطور، چسان چه جدا از کلمه پیش از خود نوشته می‌شود، مگر در: آنچه، چنانچه | ||
| 16 | حرکت‌گذاری تنها در حدی لازم است که احتمال بدخوانی و ابهام داده شود: عُرضه/عَرضه؛ حَرف/حِرَف (SHIFT+A/S/D) | ||
| 17 | را در همه جا جدا از کلمه پیش از خود نوشته می‌شود، مگر در: چرا (در معنای «برای چه» و در معنای «آری» در پاسخ به پرسش منفی) و مرا | آن را این را تو را | |
| 18 | ضمایر متصل ملکی همواره به کلمات پیش از خود می‌چسبد، مگر در: کلماتی که به ه (بیان حرکت)-و-ی ختم می‌شود (در این موارد فقط به ابتدای ضمایر ملکی مفرد حرف "ا" اضافه می‌شود) | خانه‌ام - خانه‌ات - خانه‌اش خانه‌مان - خانه‌تان - خانه‌شان پی‌ام - پی‌ات - پی‌اش پی‌مان - پی‌تان - پی‌شان کشتی‌ام - کشتی‌ات - کشتی‌اش کشتی‌مان- کشتی‌تان- کشتی‌شان رادیوام – رادیوات - رادیواش رادیومان – رادیوتان - رادیوشان | خانه‌م - خانه‌ت - خانه‌ش خانه‌امان - خانه‌اتان - خانه‌اشان |
| 19 | کلمات مرکب | تصمیم‌گیری خشونت‌بار برف‌گیر آفتاب‌گیر یکشنبه جهت‌گیری چشم‌پوشی غیرقانونی غیررسمی هرچند اگرچه بنابراین | |
| 20 | که همیشه جدا نوشته می‌شود به جز در سه مورد: بلکه، اینکه، آنکه | ||
| 21 | می – همی – نمی (همواره جدا نوشته می‌شود) | میرسد نمیتوانم | میرسد نمیتوانم |
| 22 | ه (های بیان حرکت) | علاقه‌مند بندگی خانگی همیشگی هفتگی | علاقمند بنده‌گی خانه‌گی همیشه‌گی هفته‌گی |
| 23 | ها همواره جدا نوشته می‌شود مگر در 1- اینها و آنها | کتا‌ب‌ها باغها چاه‌ها کوه‌ها گره‌ها میوه‌ها خانه‌ها سفیه‌ها فقیه‌ها تپه‌ها | |
| 24 | هم همیشه جدا از کلمه پس از خود نوشته می‌شود مگر: 1- کلمه بسیط گونه باشد 2- جزء دوم تک هجایی باشد 3- جزء دوم با مصوت "آ" شروع شود، مگر هنگامی که همزه در ابتدای جزء دوم تلفظ شود (تبصره: هم، بر سر کلماتی که با "الف" یا "م" آغاز می‌شود، جدا نوشته می‌شود: هم‌اسم، هم‌مرز، هم‌مسلک) | همشهری همشیره همدیگر همسایه همین همان همچو همچنین همچنان همدرس همسنگ همگام همپا همدل همگام همکار همرزم همراه همایش هماورد هماهنگ هم‌آرزو هم‌مرز هم‌آرمان هم‌اسم هم‌مسک | |
| 25 | همین/همان همواره جدا از کلمه پس از خود نوشته می‌شود | همان‌کتاب همین‌خانه همین‌جا | |
| 26 | هیچ همواره جدا از کلمه پس از خود نوشته می‌شود | هیچ‌یک هیچ‌کدام هیچ‌کس | |
| 27 | یک در ترکیب، جدا از جزءِ پس از خود نوشته می‌شود، مگر در موارد: یکتا، یکجا، یکدست، یکدفعه، یکدیگر، یکرنگ، یکرو، یکسان، یکسره، یکسو، یکشنبه، یکنواخت |