ک
کاربر حذف شده 428
مهمان
مهمان
اگر مری شلی را مادر ادبیات علمی-تخیلی بدانیم، باید ژول ورن را هم به‌عنوان پدر این ژانر بشناسیم! در اواسط قرن نوزده ژانر نوپای علمی-تخیلی که البته در آن دوران هنوز حتی اسمی هم نداشت، با آثار ژول ورن به اوج خود می‌رسد. ژول ورن «سفر به مرکز زمین» (با نام «سفر به اعماق زمین» هم ترجمه شده) را در روزگاری نوشت که بحث‌های علمی درباره هسته‌ی زمین داغ بود و دانشمندان با یقین فرضیه‌ی توخالی بودن زمین را رد کردند. این کتاب هم درباره دانشمندی است که این‌بار با برادرزاده‌ی نوجوان خود (شاید به همین علت است که این کتاب را مناسب رده سنی نوجوان خوانده‌اند) به ماجراجویی می‌پردازد. ژول ورن که خودش فرانسوی است، تصمیم گرفته قهرمان داستانش پروفسوری آلمانی باشد که پس از کشف کتابی با قدمت ۷۰۰ سال، همراه با برادرزاده‌اش، آکسل به تکاپوی یافتن رمز نهفته در کتاب به زبان رومی می‌افتدو داستان از زبان آکسل روایت می‌شود و در نهایت نویسنده‌ی کتاب قدیمی آنها را راهی مرکز زمین می‌کند؛ جایی که آتشفشان‌ها ماجراهایی تازه برای عمو و برادرزاده و البته هانس، راهنمای سفر عجیب و غریبشان می‌سازند.
