مجموعه شعر اشعار جلیل صفر بیگی

Sara · 2021-02-03

من از سر شعر دست اگر بردارم
شاید سر راحت به زمین بگذارم
خوابم که نمی‌برد به این زودی‌ها
باید دو هزار گرگ را بشمارم

Sara · 2021-02-03

پول کلم و هویج‌ها را پرداخت
کم کم کلمه قافیه‌هایش را باخت
جوشید دلش میان سیر و سرکه
با شعر نمی‌توان که ترشی انداخت

Sara · 2021-02-03

از شعله شعر من زبان می‌سوزد
حرفی بزنم اگر، دهان می‌سوزد
چندی است سرم لانه‌ی ققنوسان است
بالی بتکانم، آسمان می‌سوزد

Sara · 2021-02-03

تا عشق درون دل من پهلو زد
مرگ آمد و در برابرم زانو زد
ناگاه کلاهم سر من را دزدید
تنهایی از پشت به من چاقو زد

Sara · 2021-02-03

در زد کسی انگار که مهمان داریم
در سفره گرسنگی فراوان داریم
امروز پدر ابر زیادی آورد
مانند همیشه شام باران داریم

Sara · 2021-02-03

این صفحه‌ی مانیتور من؟ نه تن توست
این شعله‌ی سرکش از تن روشن توست
باریدن انگشتانم بر کیبورد
واکردن دکمه‌های پیراهن توست

Sara · 2021-02-03

لطفا دو سه سطر زندگی قرض بگیر
لای کلمات مرده را درز بگیر
نگذار به مردن دلم بو ببرند
این شاعر مرده را خودت فرض بگیر

Sara · 2021-02-03

با تو دل من پر از کبوتر شده است
حال من و شعرهایم بهتر شده است
حالا تو منی و من تو هستم با تو
تنهایی من چند برابر شده است

Sara · 2021-02-03

رودی زخمی که در نمک غوطه‌ور است
خاک تلخی که حاصلش نیشکر است
نخلی بی سر که ریشه در خون دارد
چاه نفتی که در خودش شعله‌ور است

Sara · 2021-02-03

گفتیم چقدر چوب باور بخوریم
حرص پدر و غصه‌ی مادر بخوریم
ربطی نه به گرگ دارد این قصه نه چاه
مجبور شدیم تا برادر بخوریم