مجموعه شعر اشعار جلیل صفر بیگی

Sara · 2021-02-03

مانند همیشه چشم هایم به در است
بر سفره‌ی ما جگر نه، خون جگر است
ته مانده‌ی سفره‌ی شما را آورد
آری، پدرم مورچه‌ی کارگر است

Sara · 2021-02-03

هرچند که خشک چوب این جالیزم
از جای خودم درخت برمی‌خیزم
از زندگی مترسکی، خسته شدم
دارم به خودم کلاغ می‌آویزم

Sara · 2021-02-03

شاید دل اگر مقابلش سد می‌شد
در رفتن از این شهر مردد می‌شد
ریلی که قطار را از اینجا می‌برد
از داخل چشم‌های من رد می‌شد

Sara · 2021-02-03

می‌لرزم و ضعف دید دارم دکتر
مجنونم و شکل بید دارم دکتر
لب‌های من از تب جنون می‌سوزند
بوسیدگی شدید دارم دکتر!

Sara · 2021-02-03

در آب که شستی تن بی‌تابت را
دیدند تمام رودها خوابت را
لبهام به شکل بوسه ماهی شده‌اند
بنداز درون آب قلابت را

Sara · 2021-02-03

صبح فرشته‌ام
ظهر آدمم
شب شیطان
خدایا مرا ببخش
لباس تو را ندارم بپوشم

Sara · 2021-02-03

برخوان خدا که سهم شیخ و شاه است
نانی است که اندازه ی قرص ماه است
سنگک نه که روی سفره‌مان سنگ گذاشت
دستی که همیشه خدا کوتاه است

Sara · 2021-02-03

طفلک پسرم باز مجابش کردم
بی‌شام به زور قصه خوابش کردم
ناگاه کبوتری به خوابش آمد
ناچار گرفتم و کبابش کردم

Sara · 2021-02-03

یک عمر درون خویش تکرار شدم
در گوشه‌ای از خودم تلنبار شدم
گنجشک به خواب رفته بودم دیشب
امروز ولی کلاغ بیدار شدم...

Sara · 2021-02-03

خوب و بد اشتباه را بگذارید
شیطان و من و گناه را بگذارید
می‌خواهم از این به بعد، آدم باشم
لطفا سر من کلاه را بگذارید...